Bu Da Benim Hatıra Defterim

Her şey annemin beni, 34 yıl önce doğurduğu gün başlamış. Kağıt kalemi eline alarak doğumu, beni, bana olan sevgisini, gelişim aşamalarımı, hastalıklarımı, çevremle olan iletişimimi ve tabii kendi yaşadığı sıkıntıları yazmaya karar vermiş. Bazen her gün, bazen de ayda bir kaç kere, benimle ilgilenmenin dışında, kendine ayırdığı vakitten çalarak yazmş. Kimseye söylemeden, yalnızca 30 yıl sonrasını hayal ederek yazmış. Hep düşüncelerinde bebeğinin büyüdüğü, kocaman bir kadın olduğu, onu anlayabileceği olgunluğa eriştiği yıllar varmış. Neredeyse bir boşluğu kafasında anlamlandırarak yazmış da yazmış… 

…ve hayatımı, sevdiğim kişiyle birleştirmeye karar verdiğim o gün, nikah masasında, nikah memurunun elinde ilk kez gördüm annemin hediyesini… Uzun yıllar yazdığı o güzel hatıralarla dolu defter! 

Beni bana anlatmış! Geçmişi hiç saklamadan, geleceği hayallerinde canlandırarak… 

Şimdi ben de bir anneyim :) Kızım 8 buçuk aylık. Doğumdan bu zamana kadar vakit nasıl geçti anlamadım. Annemin bana verdiği hediye şimdi en büyük yardımcım oldu. Onu takip ederek büyütüyorum kızımı. Kendimi okuyarak kendimden bir parça yetiştiriyorum bu zorlu hayata.  

“Doğumdan bu zamana kadar…” dedim farkettiyseniz; çünkü hamilelik sürecim hiç de kolay olmadı! İşte ben de bu yüzden yazmak istedim. Paylaşmak istedim yaşadıklarımı, deneyimlerimi, kızgınlıklarımı, sabırsızlığımı… Kısacası içimde kızımı büyütürken, içimdekileri nasıl söküp attığımı… Ona zarar vermeden nasıl sabırsızlıkla onu beklediğimi… 

Buraya yazarken hem kendimi hem de beni okuyanların içini rahatlatmak, biraz da yönlerini bulmalarında yardımcı olmak istiyorum. Yalnız olmadığınızı, bir yerlerde sizin gibilerin de olduğunu bilmenizi istiyorum. 

En büyük yön göstericim, annemin hatıra defteri sayesinde de kızımın gelişimlerini, bu aşamalarda ne gibi ihtiyaçları olduğunu, piyasada nelerin satıldığı ve keşke almasaydım dediklerimi sizinle konuşmak istiyorum.

Aynı annemin bana bıraktığı gibi; benden de kızıma bir anı kalsın bu satırlar. Belki 30 yıl sonra kızım devam eder bu satırlara, kim bilir??? 

Son olarak; beni, akıl ve ruh sağlığı yerinde, kendine güvenen, özgür ruhlu, saygılı ve Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlı, ülkesini her şeyden çok seven vatansever bir birey olarak yetiştirdiği için ANNEM’e çok TEŞEKKÜR EDERİM… 

“I’m a big big girl in a big big world…” 

Minik Peri’nin Annesi :)