3. Trimester Dönemim (Son 3 ay) (Bölüm I)

Evde mi durmak? O da neymiş? Kocaman göbeğim önde ben arkasında gezmeden gezmeye, dur durak bilmeden, geçtiğimiz 7 ayın acısını çıkartırcasına koştum da koştum…

Şaka bir yana; artık içim daha rahatlamıştı. 7. aydan sonra doğan bebeklerde yaşama oranı çok yüksekti. Ve her geçen gün bebeğim içimde daha çok büyüyordu. Her gün “Oh bugün de benimlesin bebeğim, ne olur zamanında en normal şartlarda dünyaya gel!” diye dua ediyordum. Son haftalara yaklaştığımız bir gün daha şükrediyordum Allah’ıma. 

Karnım büyüdüğü için bel ağrılarım başlamıştı. Dışarıda gezmek için can atsam da belim buna her zaman izin vermiyordu. Bir arkadaşım bu problemime harika bir çözüm buldu. Bel fıtığı problemi olanlar bilirler; belinden göbek altına doğru gelen kalın bir kemer. Cırt cırtları sayesinde kendi vücudunuza göre ayarlayabiliyorsunuz. Hele benim gibi bebeğini biraz aşağıda taşıyanlar için son derece faydalı bir çözüm. Bebek mağazalarında bulabileceğinizi düşünüyorum. Mutlaka öneririm!

Kendime biraz bakmaya bile başlamıştım. Kremlerimi düzenli şekilde en başından beri kullanıyordum (Mustela ve Lierac Çatlak Kremleri), ama yine de göbek deliğimin altında çatlakların oluştuğunu farkettim. İlk gördüğüm anda epey yıkıldım ama daha sonra hiç bir şeyin bebeğimin sağlıkla gelmesinden daha önemli olmadığını düşündüm. Karnım iyice büyüdüğü için artık bir beden büyük kıyafetler seçmeye başlamıştım. Akıllıca yaptığım şeylerden biri de çok fazla hamile kıyafeti almamak oldu. Daha sonra da kullanabileceğim, modeli geniş tünikler, kazaklar seçtim. Yalnız tabii taytlarım hep hamile taytlarıydı. Onlarla o kadar rahat ettim ki anlatamam. Ayak numaram da yarım numara büyümüştü. Hamileliğimin başından beri bana hep sonsuz destek veren ve beni hiç yalnız bırakmayan canım arkadaşım, dostum, bitanecik Melodi, kendi hamileliğinden çok az kullandığı faydalı neyi var neyi yoksa benimle paylaştı. Onun sayesinde ayakkabı işim de hallolmuştu. Çevrenizde sizden daha deneyimli yeni anne arkadaşlarınız varsa ne mutlu size. Onlar size, siz de sizden sonraki hamilelere bu şekilde yardımda bulunursanız en değerli arkadaş olabilirsiniz. 

Yavaş yavaş bebeğime gelen hediyeleri kabul etmeye hazırdım. Katı kuralları biraz daha esneterek, ben bile gezinirken hafiften bebek mağazalarına bakmaya başladım. Yine de son aya kadar acele etmedik. Yalnız bir anımmı paylaşmadan geçemeyeceğim. 

Bir gün bir kargo geldi. İzmir’den geliyordu. İzmir’deki tek can dostum Defne göndermiş. Tahmin edebiliyordum, içinde bebeğime hediyeler vardı. Kurallarımı esnettiğimden beri ilk hediyemizdi. Bebek odası olarak düşündüğmüz odaya oturdum ve teker teker açmaya başladım arkadaşımın gönderdiklerini. Açtıkça gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı. Hiç durmadan, umarsızca ağlıyordum. Bir sonraki paketi açarken içinden ne çıktığını göremeyecek kadar gözlerim yaşalarla dolmuştu. Neden ağladığımı sormayın. Çünkü ben bile anlayamamıştım. Sonra sonra farkettim ki, aslında ağlamam hediyelere değildi. Kendimi 8 ay boyunca öyle koşullandırmış, öyle sıkmıştım ki bebek eşyalarından uzak tutmaya, bir anda önümdeki bu güzel, minik elbiseleri görünce yaşlar boşalıvermişti işte. Çünkü bebeğimin dünyaya geleceğinin habercisiydi Defne’nin aldıkları. Kızcağız da neye uğradığına şaşırdı tabii ağlamalı sesimle karşılaşınca. Sonra alıştım tabii diğer hediyelere. Baby shower bile yaptım. 

O da yine can dostum Melodi sayesinde oldu. Harika bir organizasyonla en yakın arkadaşlarımızı çağırdık ve kız kıza dışarıda bir cafede gönlümüzce sohbet edip eğlendik. Daha doğrusu yoğunlaşacak günlerimden önceki son rahat kaytarmamdı. 

Böyle bir nefes alma partisini size de öneririm. Çünkü daha sonra arkadaşlarınızla oturmak için uzun süre fırsatınız olmayabilir. Karnınızın büyümesi yüzünden yavaşlayan hareketleriniz, geceleri uyuma problemleriniz ya da kilo aldım diye ettiğiniz şikayetlerin arasında bu parti, gelen hediyelerle moral bulmanızı sağlayabilir. Nitekim benim öyle oldu. Teşekkürler Melodi :)

Devam edecek...

Minik Peri'nin Annesi :)